در گیر تو بودم(محمد سلمانی)

درگیر تو بودم که نمازم به قضا رفت

در من غزلی درد کشید و سرِ زا رفت

سجاده گشودم که بخوانم غزلم را

سمتی که تویی عقربه قبله نما رفت

در بین غزل نام تو را داد زدم ، داد

آنگونه که تا آن سر این کوچه صدا رفت

بیرون زدم از خانه یکی پشت سرم گفت

این وقت شب این شاعر دیوانه کجا رفت !؟

بهترین شاعر

تقصیر تو بود...
اگر لبهایم را مشغول نکرده بودی
با چشمهایت..
من بهترین شاعر دنیا می شدم

(سید محمد نجفی)

به شرط تو

بودن یا نبودن

مسئله ای است به شرط تو

در معادله ی زندگی...

دقت کن!

من همان عدد یک پشت ایکس هستم

(سید محمد نجفی)

خداحافظ دوست

میروم در دل تبعید خداحافظ دوست

پا به پا تا لب خورشید خداحافظ دوست

میروم در شب طوفان زده،بی کشتی نوح

بی کلک،با دل امید خداحافظ دوست

میروم چون که همان صندلی خالی تو

با من از درد تو پوسید خداحافظ دوست

میروم چون ک تو رفتی و نوشتی آخر

با یقین،بی لب تردید خداحافظ دوست

چمدان بی چمدان،راه دراز است ولی

نزنم مهلت تمدید،خداحافظ دوست

شعر من با نفس آخر خود،گفت به تو

که نه شعرم و نه جاوید خداحافظ دوست

(سید محمد نجفی)

قلبم رفت!

نسیم سبز چشمهای تو
و
بادبادک قرمز قلب من....

چشمهایت را دیگر نبند!

قلبم رفت!

(سید محمد نجفی)